Morreu Ray Bradbury, un dos pais da ciencia ficción, e como homenaxe vou falar dun dos seus relatos máis famosos, e que a pesar de ser ciencia ficción, por desgracia, e tristemente, non está tan lonxe da situación actual do mundo.
Fahrenheit 451 é a utopía máis negra, horrorosa e apocalíptica que nos poida ofrecer a literatura de ciencia-ficción.
Nesta obra insuperable, Bradbury describe unha sociedade na que libros e lectura están proscritos, na que impera o culto ó hedonismo puro e duro, e na que os poderes públicos perseguen e declaran proscrito a todo aquel que posúa libros, a tódolos que, a escondidas, se entregan ó nefasto vicio da lectura.
No mundo descrito por Bradbury hai que ser feliz por decreto, e a gran maioría da xente cumple a rajatabla; Claro que esta realidade é una felicidade vacía, implantada nos débiles cerebros das masas a través, sobre todo, da televisión.
Ler obriga a pensar por un mismo, fai que a xente se cuestione as cousas, e impide ser estúpido e feliz. Por eso, no mundo que Bradbury describe atesourar libros e un delito, e ler, un crimen aínda peor, severamente castigado pola lei.
Esa conducta asocial debe de ser erradicada por calquera medio, a fin de que os novos apestados, os que non só se atreven a ler, senon que ademáis intentan que os demáis lean, non contaminen ó resto con tan perniciosos hábitos.
Montag, protagonista de esta historia, é un bombeiro. Pero neste mundo de pesadelo os bombeiros xa non son o que eran, pois a súa función agora non é apagar incendios, senon provocalos.
En vez de extintores usan lanzachamas, porque o seu traballo converteuse en reducir a cinzas ata a última páxina impresa que caia nas súas mans.
Son a nova policía política, consagrada á destrucción do patrimonio literario da humanidade, para así protexer a Nova Orde Imperante.
A pesar da propaganda con que se bombardea constantemente á poboación, e o sutil pero continuo lavado de cerebro ó que é sometida a xente por medio da televisión, Montag faise preguntas e alberga no máis íntimo do seu ser terribles dudas sobre esa sociedade á que “sirve”.
Un día, durante un servicio, e sen saber moi ben por qué, colle un dos libros e ocultao baixo a roupa.
Ese xesto marcará a súa vida para sempre, porque dende o momento en que comece a ler, furtivamente, con medo, pero cada vez con más ansia, Montag xa non volverá a ser o mismo.
O libro foi escrito en 1953, pero moitas das críticas que fai da sociedade de aquel entonces, poden ser proxectadas á nosa época, como por exemplo, a sociedade do consumismo e a tecnoloxía, ou o feito mesmo de que a xente prefira ver a televisión a ler.
Bradbury reflexa a sociedade resultante como unha masa de individuos ignorantes que non saben nin de onde veñen nin a onde van, estancados, sen evolución posible, nin como sociedade nin como individuos.
Critica tamén os gobernos utilitaristas e opresores que utilizan a demagoxia e a mentira co propósito de controlar a poboación, e critica ó mesmo tempo a época que se viviu en Estados Unidos nada máis rematar a Segunda Guerra Mundial. Unha época na que o goberno intentou tranquilizar a poboación e desviala de temas morais como o que rodeaba o feito de haber usado a bomba atómica.
A historia foi levada ó cine en 1966 polo director François Truffaut, e protagonizada por Oskar Werner e Julie Christie
nota: O título da obra, Farenheit 451, é a temperatura á que o papel comeza a arder, que é equivalente a 233 ºC.
Nun futuro non tan lonxano, a terra converteuse nun vasto erial, onde as cidades e pobos son como oasis onde se agrupa a poboación, dominada por unha estirpe de nobles que manteñen o pobo oprimido mentras viven na opulencia.
Sen papel 