Fallout 3, videoxogo desenrolado por Bethesda Game Studios e distribuído por Bethesda Softworks, foi un dos xogos do ano 2008, coa súa mestura case perfecta entre rol, acción, e fps (First Person Shooter).
Como ben indica o título, este é o número 3 da serie, que aínda que non ten moito que ver coas historias dos anteriores, sí ten un trasfondo común, que é o mundo onde se desenrolan:
Imaxinade unha realidade alternativa, unha onde os Estados Unidos romperon relacións co resto do mundo, e a moda e a cultura evolucionaron seguindo as tendencias dos anos 50 (se vistedes algunha película de ciencia ficción da época, podedes facervos unha idea do que vos falo, se non, pois xa vos poño algunha imaxe no artigo)
Pois ben, atopámonos no ano 2277, época situada 200 anos despois de que, a mediados do século 21 os conflictos internacionais remataran nunha cruenta guerra sino-estadounidense, que rematou nun apocalipse nuclear que devastou o mundo tal e como o coñecíamos.
O noso protagonista nace dentro dun refuxio, en concreto o Vault 101, un dos que se construiron fai 200 anos para protexer a xente da guerra nuclear. Según che contan, en 200 anos ninguén saíu do refuxio, pois tendes todo o que necesitades para vivir, e é o único mundo que coñeces, aquí vas medrando, ata que te convirtes nun cidadán de pleno dereito do refuxio, todo vai ben ata que, un día, cando cumples 19 anos, o teu pai se fuga do refuxio, e descubres que sí había algo máis fora, pero que os lideres do refuxio estiveran ocultando a saída de equipos de investigación ó exterior, polo que decides ir a buscalo, para saber cal foi a razón que o levou a marchar e deixarte alí abandonado sen dar ningunha explicación.
En este punto é cando o xogo comeza realmente, atoparás un mundo desolado, ó que os seus habitantes chaman ermo capital, que non é se non os restos da cidade que algún día fora Washington. Descubres tamén que hai máis humanos vivindo como poden e sobrevivindo neste lugar baldío e salvaxe, ademáis de criaturas monstruosas evolucionadas pola radiación que nos atacarán en canto nos vexan.
Descubriremos tamén que a escasez de comida, armas e recursos serán tamén unha das constantes do xogo, ademáis de, facendo honor á súa parte máis roleira, darnos conta de que haberá que estar pendientes do estado de armas e equipo, pois deterioranse bastante rápido, e non será facil atopar pezas de recambio neste mundo desolado.
Falando da parte máis roleira do xogo, esta faise especialmente evidente á hora de evolucionar o noso personaxe, asignando puntos de habilidades e caracteristicas, ademáis de ir gañando puntos con cada subida de nivel para mercar novas habilidades que nos axuden a sobrevivir.
Aquí tamén está un dos puntos fortes do xogo, pois dependendo do que decidamos facer en cada momento, o noso karma influirá no desenrolo do xogo, e no que poidamos/debamos/queiramos facer, o que fai este título totalmente rexogable, pois podemos escoller tantas opcións distintas que cada vez que xoguemos o podemos facer de unha maneira distinta: podemos ser bos, malos, cínicos, neutrais… etc, con todo o que conleva, pois hai moitas opcións que só serán escollibles en base ó karma que teñas en determinado momento.
Agora é cando volvemos á estética, pois atopamonos nun mapeado inmenso, onde recoñeceremos moitos monumentos, pero ó mesmo tempo, se nos fixamos nos carteles, arquitectura, coches, e incluso na música que soa pola radio (si, podedes escoitar un par de emisoras que siguen en funcionamento, a emisora do Enclave, chea de himnos militares e discursos do presidente, e radio Galaxia, que pon a pouca música que conseguiu sobrevivir ó apocalipse), podemos ver que en algún tempo, todo foi como nunha película de ciencia ficción dos anos 50, pero agora se parece máis a calquera entrega de Mad Max, si, sei que parece raro, pero funciona.
Un dos puntos a destacar deste xogo é sen duda a gran banda sonora, perfectamente integrada no xogo, gracias as emisoras de radio presentes no mundo do xogo, con temas de Billie Hollyday, The Inkspots, Cole Porter, ou Roy Brown, entre outros, que aínda que pareza chocante para un xogo como este, engaden un punto máis de melancolía polo mundo que deixamos atras
En definitiva, un xogo tremendamente recomendable, aínda que de primeiras pareza abrumador polo gran número de opcións que nos da a elexir, pero tremendamente adictivo, á par que disfrutable 100%
Aquí vos deixo un video coas mellores cancións de Radio Galaxia:
Sen papel 